Rozróżniamy dwa rodzaje zgrzewania: punktowe i ultradźwiękowe. W pierwszym przypadku wytłacza się kanał w absorberze, gdzie umieszczona jest rurka. Następnie wykonuje się nakładkę z blachy z wytłoczonym kanałem w części środkowej. Następnie nakładka ta jest zgrzewana punktowo z absorberem, tak aby rurka znajdowała się między nią a absorberem. Metoda zapewnia dobry kontakt cieplny, chociaż jest czasochłonna.
Przy zgrzewaniu ultradźwiękowym głowica urządzenia jest dociskana do blachy absorbera, która styka się z rurką. Na skutek tatcia następuje wydzielanie się ciepła, dzięki któremu materiał rurki i pasa wzajemnie dyfundują. Miejsce zgrzewania musi być oczyszczone. Parametry zgrzewania, takie jak ciśnienie, amplituda oscylacji, szybkość poruszania się głowicy są ustalane dla każdego przypadku indywidualnie.
Inną najnowszą metodą łączenia rurki z blachą absorbera jest spawanie laserowe. Polega ono na doprowadzeniu do miejsca łączenia skoncentrowanej wiązki światła koherentnego. Odkształcenia złącza są bardzo małe. Metodą tą można spawać blachę aluminiową i rurkę miedzianą. Jest możliwość wizualnego sprawdzenia jakości spawania. Jeśli w czasie spawania zużywa się zbyt dużo energii, to na powierzchni widać białe plamy. Jeśli za mało – punkty spawania są bardzo małe albo nie występują w ogóle. Należy wtedy odpowiednio ustawić parametry spawania.
Coraz więcej firm światowych, a także krajowych, przechodzi na technologię typu ciągłego zgrzewania z wykorzystaniem ultradźwięków.
Obecnie większość absorberów wykonywana jest z coraz droższej miedzi. Zastąpienie miedzi przez tworzywa sztuczne opracowane specjalnie na rzecz energetyki słonecznej lub nowe podejście do stosowania bardziej powszechnie dostępnego surowca – aluminium, pozwolić mogą na obniżkę cen absorberów, a przy okazji na zmniejszenie ich ciężaru. Na przykład opracowana w Instytucie Energetyki Odnawialnej (EC BRECIE) alternatywna metoda wykonania absorberów polega na wykorzystaniu w większym zakresie aluminium i jednocześnie możliwości łączenia za pomocą specjalnie dobranego kleju aluminiowej blachy absorbera do aluminiowych rurek o przekroju kwadratowym. Metoda została zastrzeżona w postaci wzoru użytkowego, nr prawa wyłącznego63381 oraz zgłoszenia patentowego nr P 381559. Wprowadzenie tego typu innowacji umożliwia postęp w technologii klejenia, a w szczególności wykorzystanie silikonów o wysokiej wytrzymałości termicznej (300°C).
Jeżeli chodzi o płaskie kolektory słoneczne, innowacje materiałowe wydają się dla nich najlepszą drogą poprawy ich efektywności i konkurencyjności na rynku.