Kotły tradycyjne charakteryzują się utrzymywaniem stałej temperatury wody, zbliżonej do 90°C, przy czym temperatura spalin zawiera się w granicach 180-250°C. W kotłach tego rodzaju konieczne jest zastosowanie w układzie hydraulicznym kotłowni rozwiązań zapobiegających wykraplaniu się pary wodnej w przestrzeniach spalinowych kotła, co sprowadza się do zapewnienia odpowiedniej temperatury wody powracającej do kotła. Podawana jest ona zwykle przez producenta kotła, a przy braku danych można przyjąć: dla kotłów opalanych gazem — co najmniej 55°C, dla kotłów opalanych olejem opałowym — co najmniej 45°C.
Jest to temperatura nieco wyższa od temperatury punktu rosy dla produktów spalania gazu i oleju. W temperaturze odpowiadającej punktowi rosy (tpR) następuje kondensacja pary wodnej zawartej w spalinach i wykraplanie się wody. Kropelki wody w połączeniu z SO2 i NOx, ze spalin tworzą silnie kwaśne roztwory, mogące być przyczyną przyspieszonej korozji powierzchni ogrzewalnych kotła.
Tradycyjne kotły niskotemperaturowe utrzymują najczęściej stałą temperaturę wody kotłowej, niezależną od zmian temperatury zewnętrznej. Do regulacji temperatury wody płynącej do instalacji grzewczej służą zawory mieszające, w których następuje podmieszanie wody gorącej z chłodniejszą wodą powracającą z instalacji. Sprawność tradycyjnych kotłów niskotemperaturowych opalanych gazem lub olejem nie przekracza 90%.