a — zasada betonowania, b — przewarstwienia stwardniałego mleka cementowego stanowiące miejsca potencjalnych pęknięć betonu; 1 — woda głębokości do 80 cm, 2 — niezwiązana mieszanka betonowa, 3 — porcja świeżej mieszanki, 4 — zbocze niezwiązanej mieszanki, 5 — przewarstwienia osłabiające beton, 6 — grodza
Gdy głębokość wody, której nie udaje się wypompować z wykopu jest mniejsza niż 0,7—0,8 m, wtedy zasadą betonowania jest układanie mieszanki betonowej na wierzchu niestwardniałego betonu, wcześniej umieszczonego w wykopie. Wierzch jego warstwy powinien być zawsze utrzymywany powyżej wody. Nowe porcje mieszanki układa się w pobliżu zbocza warstwy (rysunek a). Ich ciężar powoduje, że zapadają się w niestwardniały beton, wypierając jego zbocze na zewnątrz warstwy. W rezultacie, z wodą styka się tylko zbocze i tylko z niego może być wypłukiwany cement.
Betonowanie musi być prowadzone w sposób spokojny, aby nie powodowało dużych ruchów wody przy zboczu mieszanki już ułożonej. W przypadku konieczności przerwania betonowania, należy usunąć z powierzchni zbocza mleko cementowe. Gdy mleko pozostaje, to w miejscach połączenia betonu ułożonego przed i po przerwie powstają powierzchnie o zmniejszonej wytrzymałości, wzdłuż których w przyszłości występują pęknięcia betonu (rysunek b).
Użycie do betonowania w płytkiej wodzie pompy lub rury wlewowej powoduje ryzyko przerw w podawaniu mieszanki i znacznego wypłukania z niej cementu.