Izolacja dwuwarstwowa ułożona pod krokwiami: a) przekrój wzdłuż krokwi, b) przekrój w poprzek krokwi; 1 – pokrycie dachowe, 2 – łaty pod pokrycie, 3 – kontrłaty, 4 – wiatroizolacja – folia paroprzepuszczalna, 5 – krokwie dachowe, 6 – pierwsza warstwa termo izolacji, 7 – druga warstwa termoizolacji, 8 – ruszt z łat drewnianych, 9 – deskowanie ażurowe, 10 – deskowanie podsufitki, 11 – paroizolacja
Umieszczenie izolacji termicznej pod krokwiami, co przedstawia rysunek, pozwala osiągnąć ciągłą barierę dla przepływu ciepła, praktycznie bez szczelin, przez które mogłaby uciekać energia ogrzewania. Przy tego rodzaju rozwiązaniach stosowane są chętnie prefabrykowane płyty warstwowe, składające się z izolacji termicznej, powłok izolacyjnych i warstwy powierzchniowej z płyty gipsowej lub wylewki cementowej. Dzięki temu montaż ocieplenia jest szybki i czysty, więc od razu można przystąpić do wykańczania powierzchni. Unika się też w ten sposób pośredniego mocowania dolnej warstwy styropianu do konstrukcji dachu, przed ułożeniem warstwy wierzchniej. Materiał izolacyjny jest bardzo lekki i dlatego jego umieszczanie pod nachylonymi krokwiami jest łatwe. Zaleca się stosować izolację cieplną złożoną z dwu warstw styropianu o masie objętościowej min. 15 kg/m³.
Pierwsza warstwa izolacyjna wciskana jest pomiędzy łaty, następna zaś, razem z wierzchnią warstwą wykończeniową, mocowana do specjalnego rusztu z łat. Rozstaw łat powinien być tak dobrany, aby możliwe było prawie bezodpadowe układanie obydwu warstw izolacji cieplnej, a także właściwe pod względem wytrzymałościowym mocowanie wierzchniej warstwy suchego tynku lub innego materiału wykończeniowego. Do mocowania wszystkich warstw izolacyjnych należy używać gwoździ ocynkowanych. Materiał izolacji termicznej nie ulega odkształceniom, ponieważ płyty są samonośne i o wymaganej wytrzymałości.
Wadą tego rozwiązania jest jednak zmniejszenie kubatury poddasza. Stosowanie płyt styropianowych samogasnących nad krokwiami jest możliwe w budynkach niskich (klasa odporności ogniowej D, E); w budynkach mieszkalnych do trzech kondygnacji (kat. ZL IV) i w budynkach użyteczności publicznej do dwóch kondygnacji (kat. ZL III).