Jest to najbardziej rozpowszechniona metoda betonowania podwodnego. Stosuje się w niej długą rurę wlewową, doprowadzoną do dna wykopu. Dolna część rury powinna być zawsze zagłębiona w mieszance betonowej. Rura ma średnicę 25-35 cm i w górnej części lej do wlewania mieszanki. Zadaniem rury wlewowej jest zapobieganie rozpłukaniu, segregacji i zanieczyszczeniu mieszanki betonowej w czasie doprowadzania jej do dna wykopu oraz zapewnienie ciągłości dopływu świeżej mieszanki do wnętrza już ułożonej w wykopie.
Istotą tej metody betonowania jest zapewnienie ruchu mieszanki betonowej w rurze wlewowej z właściwą prędkością, w warunkach naczyń połączonych, gdy naciskowi słupa mieszanki w rurze o wysokości H+t+h (H — głębokość wody lub zawiesiny iłowej, t — zagłębienie rury w ułożonej już mieszance, h — wysokość słupa mieszanki powyżej wody lub zawiesiny) przeciwstawia się parcie wody/zawiesiny i mieszanki na zewnątrz rury wlewowej (wysokość H+t) oraz opory tarcia napotykane przez mieszankę podczas jej ruchu wewnątrz rury i w mieszance wcześniej ułożonej w wykopie.
Schemat betonowania metodą kontraktor (grawitacyjnego przez rurę wlewową) 1 — grunt, 2 — obudowa otworu, 3 — rura wlewowa z lejem, 4 — mieszanka betonowa.
Zmiana zagłębienia rury w mieszance zmienia wartość oporu napotykanego przez świeżą mieszanką przy wypływaniu jej z rury. Umożliwia to regulowanie prędkości ruchu mieszanki w rurze i intensywności betonowania.
Rozpoczynanie betonowania polega na umieszczeniu w rurze wlewowej korka i wlaniu w nią mieszanki. Korek oddziela pierwszą porcję mieszanki betonowej od wody/zawiesiny znajdującej się w rurze i przez to chroni mieszankę przed segragacją i rozmyciem. Pod ciężarem mieszanki korek obniża się, wypychając z rury wodę/zawiesinę. Jeżeli koniec rury znajduje się nieco nad dnem, wtedy korek wypada z rury a następnie zaczyna wypływać z niej mieszanka, z której formuje się bryła wokół spodu rury. Przeciwdziała ona napłynięciu w rurę wody/zawiesiny, co powoduje segregację mieszanki w rurze i wypłukanie cementu.
Wlewanie mieszanki betonowej w rurę powinno przebiegać bez długich przerw a rura powinna być podciągana w miarę postępu betonowania.
Metoda betonowania grawitacyjnego przez rurę wlewową nadaje się do układania mieszanki pod wodą i zawiesiną, gdy grubość formowanej warstwy betonu wynosi co najmniej 1 m. Promień rozpływania mieszanki wokół rury wynosi około 2,5 m.
Do betonowania długich odcinków ścian szczelinowych stosuje się kilka rur przez które wlewa się mieszankę jednocześnie. Należy starannie określić położenie rur, aby osiągnąć równomierne podnoszenie się mieszanki w całej szczelinie. Rury źle umieszczone mogą uniemożliwić prawidłowe wypełnienie szczeliny betonem.
Do wypełniania mieszanką przestrzeni o dużych powierzchniach przyjmuje się zwykle kilka lub kilkanaście rur wlewowych. Wtedy powierzchnia dna otworu prostokątnego przypadająca na jedną rurę nie powinna przekraczać 28 m2, zaś otworu kołowego — 14 m² (co odpowiada średnicy 4,5 m). W przypadku betonowania dużych wykopów są także stosowane rury wlewowe przemieszczane poziomo. Istnieje opinia, że gdy w takim przypadku stosuje się jedną rurę wlewową, to lepsze rezultaty daje powtarzanie całego procesu betonowania w każdej nowej pozycji rury, niż przesuwania jej z miejsca na miejsce w czasie jednej operacji betonowania.
Metodę betonowania grawitacyjnego przez rurę wlewową użyto z powodzeniem w Australii w wodzie na głębokości 150 m.
Jedną z odmian tej metody, stosowaną w głębokiej wodzie, jest metoda wykorzystująca dwie rury: zewnętrzną — średnicy 600 mm i wewnętrzną — średnicy 200 mm. W zakorkowaną rurę zewnętrzną, której długość wynosiła nawet 120 m, wlewa się mieszankę betonową wypełniając tę rurę do połowy jej długości, co powoduje zanurzenie jej aż do dna akwenu. Następnie przez rurę ∅200 mm dolewa się mieszankę w rurę zewnętrzną — do jej zapełnienia. Po nieznacznym uniesieniu wypełnionej tury następuje wypchnięcie korka i mieszanka zaczyna wypływać na dno akwenu.
Znaczna objętość mieszanki zgromadzonej w rurze ∅600 mm zapewnia uzyskanie przy jej wylocie odpowiednio dużej bryły mieszanki, zapobiegającej napłynięciu do rury wody w szczególnie trudnej, początkowej fazie betonowania.